spadam do łazienki, może tam sobie pewne...

jutro po pracy wyjeżdżam, rzut beretem od domu ale zawsze to coś, mam andzieję, że nikt nic nie będzie mi już wypominał choć po nich można się wszystkiego spodziewać, z jednej strony chcę tam pojechać, bo wem, że być może troszkę zapomnę o codzienności a z drugiej nie chciałaby tracić ani minuty czasu na niebycie z Mamą, nawet wtedy kiedy nie myślę o tym, że może trzeba być dobrej myśli, bo wiara podobno czyni cuda to nie zawsze mi to wychodzi, boję się ale nie powiem żebym to lubiła...