a każdy chciałby przecież normalnie żyć mimo wszystko, bez tej paranoi po prostu żyć i to wszystko... te słowa idealnie wyrażają to co czuję, od dawna sama, "przyjaciele" się chyba zawzięli, bo telefonu nie odbierają i sami też nie dzwonią, o dupę rozbić taką przyjaźń, kiedy na każdym kroku jest się samemu:( ich też będę mieć gdzieś, przecież tak nie może być, że zawsze tylko ja się staram, mogliby dać też coś od siebie, nie mam pretensji, bo rozumiem, że mają małe dziecko ale bez jaj, nie może być tak, że tylko ja o nich będę pamiętać...